Ameraklı Türk

Bilim insanları, timsahların neden derin denizlere dalma yeteneğine sahip olmadığı sorusuna, milyonlarca yıllık fosilleri inceleyerek cevap buldular. Araştırmacılar, timsahların ve deniz sürüngenlerinin ortak ataları olan thalattosuchia grubunun kafatası fosillerini detaylı bir şekilde karşılaştırarak, bu gizemin ardındaki biyolojik mekanizmayı ortaya çıkardılar.  Çalışmaya göre, thalattosuchia grubunda bazı türler yunuslara benzerken, diğerleri günümüz timsahlarına daha yakın özelliklere sahipti. Ancak tüm bu türlerin ortak bir özelliği vardı: geniş ve karmaşık burun sinüsleri.

Balinalar ve yunuslarda bu sinüsler, derin dalışlarda okyanus basıncını düzenleyerek hayatta kalmalarını sağlıyordu. Ancak timsahların atalarında bu sinüsler, tam tersi bir etki yaratıyordu. Geniş sinüsler, derin sularda artan basınç altında çökme riskini artırıyor ve hayvanların dalış derinliğini sınırlandırıyordu. Araştırmacılar, bu geniş sinüslerin timsahların ataları için tamamen bir dezavantaj olmadığını düşünüyorlar. Büyük olasılıkla, bu sinüsler deniz suyundaki zararlı mineralleri atmak için kullanılıyordu. Tıpkı iguanaların fazla tuzu hapşırık yoluyla atması gibi, timsahların ataları da bu sinüsler sayesinde vücutlarındaki zararlı maddelerden kurtuluyordu. Ancak bu adaptasyon, derin denizlere dalma yeteneğiyle çelişiyor gibi görünüyor.

Soğuyan Bir Evrimsel Dal

Thalattosuchia grubu, yaklaşık 145 milyon yıl önce ortaya çıkmış ve 100,5 milyon yıl önce nesli tükenmiş bir grup deniz sürüngeniydi. Bilim insanları, eğer bu gruba daha fazla evrimsel zaman verilseydi, modern deniz memelilerine daha yakın bir hale gelip gelmeyecekleri sorusunu tartışıyorlar. Ancak şu anki verilere göre, geniş sinüslerin varlığı, bu grubun derin denizlere uyum sağlamasını engelleyen önemli bir faktör olarak görünüyor.